Τα Παιδιά του.....

Προ ολίγων ημερών ο ηθικός αυτουργός του παρόντος ταπεινού και τεμπέλικου ιστολογίου αποφάσισε να κλείσει (προσωρινά?) το μαγαζί του κουρασμένος (και αηδιασμένος) από τα πολλά ευτράπελα που συνέβαιναν για καιρό εκεί μέσα. Μην με ρωτήσετε «τι ευτράπελα» γιατί δεν έχω καμία διάθεση να προβώ σε αναλύσεις που δεν θα προσφέρουν τίποτα. Ας κάνουν όλοι την αυτοκριτική τους. Βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω καθότι εδώ και καιρό δεν είχα ενεργή συμμετοχή στον σχολιασμό, ούτε (δυστυχώς!) χρόνο για αριθμολαγνείες. Εν όψει όμως του γεγονότος και ασπαζόμενος το ρητό ότι κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή, σας αφιερώνω το ακόλουθο άσμα:


My old black cat passed away this morning

He never knew what a hard day was.

Woke up late and danced on tin roofs.I

f questioned “Why?” – answered, “Just because.”

He never spoke much, preferring silence:

eight lost lives were all he had.

Occasionally sneaked some Sunday dinner.

He wasn’t good and he wasn’t bad.

My old black cat wasn’t much of a looker.

You could pass him by – just a quiet shadow.

Got pushed around by all the other little guys.

Didn’t seem to mind much – just the way life goes.

Padded about in furry slippers.

Didn’t make any special friends.

He played it cool with wide-eyed innocence,R

eceiving gladly what the good Lord sends.

Forgot to give his Christmas present.

Black cat collar, nice and new.

Thought he’d make it through to New Year.

I guess this song will have to do.

My old black cat……….

Old black cat…………

Α! Η φουντωτή stray cat που εδώ και ένα χρόνο περίπου ζητιάνευε φαγητό στον κήπο μου, γέννησε 3 υπέροχα γατάκια. Τα έφερε σε μια εσοχή στο κεντρικό μπαλκόνι και ο μικρός μου γιόκας είναι ξετρελαμένος μαζί τους. Life goes on.