Πως σώθηκε ο κόσμος από την απειλή του κτήνους
Βαθιά στα υπόγεια του κάστρου του ο κόμης Ντράκουλας κοιμόταν. Ονειρευόταν όργια με 18αρες παρθένες, πεινούσε για αίμα και είχε την ελπίδα πως αυτή την φορά θα μπορούσε να συνδυάσει και τα δύο αυτά μαζί, χωρίς όμως να φάει κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Περιμένοντας να πέσει το σκότος, το τέρας θυμήθηκε ότι είχε να πληρώσει και το ΙΚΑ του υπηρέτη του και εκνευρίστηκε τα μάλλα. Ήθελε να βυθίσει τα δόντια του σε τρυφερά λαιμουδάκια……
Το ένστικτο του τον ειδοποίησε ότι άρχισε να σκοτεινιάζει. Οι ακτίνες του ήλιου έδωσαν την θέση τους στην προαιώνια νύχτα, το καταφύγιο και την προστασία του για κάθε λογής άνομες πράξεις που εδώ και χρόνια (τουλάχιστον 638) επιτελούσε. Άνοιξε το καπάκι του φέρετρου του (ακριβό μοντέλο από μαόνι, με σατέν επένδυση και ανατομικό στρώμα) και λαβών την μορφή νυχτερίδας πέταξε προς το παρακείμενο χωριό. Από ψηλά, ερεύνησε την περιοχή, μήπως συναντήσει κάποια αργοπορημένη και ζουμερή χωριατοπούλα που θα τον βοηθούσε να σβήσει την ακόρεστη δίψα του. Φάνηκε τυχερός, διότι πέτυχε την κόρη του Δήμαρχου να περιφέρεται στην πλατεία. Αμέσως προσγειώθηκε δίπλα της και θέλοντας να της κάνει εντύπωση πήρε την τρομακτική μορφή του με όλα τα αξεσουάρ: κάπα, μαύρο κουστούμι, ίδιος ο Κρίστοφερ Λη ήταν ο μπαγάσας. «Ήρθε η ώρα!» είπε στην ανυποψίαστη παιδίσκη το κτήνος με την δρακουλιάρικη φωνή του. «Κύριε Κόμη, τι έκπληξη είναι αυτή..» απάντησε η παιδίσκη καθόσον της είχε δοθεί εξαιρετική ανατροφή από το σπίτι της και ο Δήμαρχος πατέρας της σκόπευε να την παντρέψει με τον Ειρηνοδίκη. «Πως και βγήκατε έξω τόσο νωρίς?» συνεχίζει. «Νωρίς?» απορεί ο Ντράκουλας.
«Ήρθατε να δείτε την έκλειψη μαζί μας? Πρόκειται για ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο. Μερικά λεπτά απόλυτου σκοταδιού το μεσημέρι. Έχουν έρθει στο ταπεινό χωριό μας κυνηγοί εκλείψεων από όλον τον κόσμο. Δείτε πάνω στον ουρανό, ο ήλιος αρχίζει να επανεμφανίζεται!».
«Ωχ, την πάτησα», ήταν οι τελευταίες κουβέντες του Κόμη, καθώς οι ακτίνες του ηλίου έπεσαν πάνω του και μπροστά στα μάτια της έκπληκτης παιδίσκης έλιωσε και έγινε σκόνη…..
«Φτού γαμώτο. Έχασα την ευκαιρία να γίνω κυρία Κόμη» φωνάζει η κόρη του Δημάρχου ξεχνώντας προς στιγμή την ανατροφή της. Ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να την γλιτώσει από τον γάμο με τον γέρο- Ειρηνοδίκη…..
Έτσι λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη σώθηκε ο κόσμος από τον μοχθηρό κόμη, η αθώα παιδίσκη όμως θυσιάστηκε τελικά και έγινε βορά στις ανώμαλες ορέξεις του γέρου συζύγου της…..
Βαθιά στα υπόγεια του κάστρου του ο κόμης Ντράκουλας κοιμόταν. Ονειρευόταν όργια με 18αρες παρθένες, πεινούσε για αίμα και είχε την ελπίδα πως αυτή την φορά θα μπορούσε να συνδυάσει και τα δύο αυτά μαζί, χωρίς όμως να φάει κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Περιμένοντας να πέσει το σκότος, το τέρας θυμήθηκε ότι είχε να πληρώσει και το ΙΚΑ του υπηρέτη του και εκνευρίστηκε τα μάλλα. Ήθελε να βυθίσει τα δόντια του σε τρυφερά λαιμουδάκια……
Το ένστικτο του τον ειδοποίησε ότι άρχισε να σκοτεινιάζει. Οι ακτίνες του ήλιου έδωσαν την θέση τους στην προαιώνια νύχτα, το καταφύγιο και την προστασία του για κάθε λογής άνομες πράξεις που εδώ και χρόνια (τουλάχιστον 638) επιτελούσε. Άνοιξε το καπάκι του φέρετρου του (ακριβό μοντέλο από μαόνι, με σατέν επένδυση και ανατομικό στρώμα) και λαβών την μορφή νυχτερίδας πέταξε προς το παρακείμενο χωριό. Από ψηλά, ερεύνησε την περιοχή, μήπως συναντήσει κάποια αργοπορημένη και ζουμερή χωριατοπούλα που θα τον βοηθούσε να σβήσει την ακόρεστη δίψα του. Φάνηκε τυχερός, διότι πέτυχε την κόρη του Δήμαρχου να περιφέρεται στην πλατεία. Αμέσως προσγειώθηκε δίπλα της και θέλοντας να της κάνει εντύπωση πήρε την τρομακτική μορφή του με όλα τα αξεσουάρ: κάπα, μαύρο κουστούμι, ίδιος ο Κρίστοφερ Λη ήταν ο μπαγάσας. «Ήρθε η ώρα!» είπε στην ανυποψίαστη παιδίσκη το κτήνος με την δρακουλιάρικη φωνή του. «Κύριε Κόμη, τι έκπληξη είναι αυτή..» απάντησε η παιδίσκη καθόσον της είχε δοθεί εξαιρετική ανατροφή από το σπίτι της και ο Δήμαρχος πατέρας της σκόπευε να την παντρέψει με τον Ειρηνοδίκη. «Πως και βγήκατε έξω τόσο νωρίς?» συνεχίζει. «Νωρίς?» απορεί ο Ντράκουλας.
«Ήρθατε να δείτε την έκλειψη μαζί μας? Πρόκειται για ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο. Μερικά λεπτά απόλυτου σκοταδιού το μεσημέρι. Έχουν έρθει στο ταπεινό χωριό μας κυνηγοί εκλείψεων από όλον τον κόσμο. Δείτε πάνω στον ουρανό, ο ήλιος αρχίζει να επανεμφανίζεται!».
«Ωχ, την πάτησα», ήταν οι τελευταίες κουβέντες του Κόμη, καθώς οι ακτίνες του ηλίου έπεσαν πάνω του και μπροστά στα μάτια της έκπληκτης παιδίσκης έλιωσε και έγινε σκόνη…..
«Φτού γαμώτο. Έχασα την ευκαιρία να γίνω κυρία Κόμη» φωνάζει η κόρη του Δημάρχου ξεχνώντας προς στιγμή την ανατροφή της. Ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να την γλιτώσει από τον γάμο με τον γέρο- Ειρηνοδίκη…..
Έτσι λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη σώθηκε ο κόσμος από τον μοχθηρό κόμη, η αθώα παιδίσκη όμως θυσιάστηκε τελικά και έγινε βορά στις ανώμαλες ορέξεις του γέρου συζύγου της…..
8 Comments:
Είναι γεγονός, φίλτατε, πως οι ευγενείς (τη καταγωγή, βεβαίως-βεβαίως) δεν διαθέτουν ιδιαιτέραν ευφυίαν. Γι' αυτό και η παιδίσκη ήθελε τον Κόμη -- θα τον έπαιζε στα δάχτυλα (τώρα, κάπως βρόμικο ακουστηκε αυτό, αλλά δεν είχα τοιούτον σκοπόν).
Αλλά και με τον ειρηνοδίκη δεν νομίζω να περάσει κι άσχημα. Άλλωστε, σε λίγα χρονάκια θα πεθάνει ο γερο-μπισμπίκης (θα βάλει κι αυτή το χεράκι της -- να τα μας πάλι, πολύ βρόμικο μυαλό έχω), και τότε θα μπορεί ανέτως να γίνει μια εύθυμη (και πλούσια) χήρα.
Ωραία ιστορία. Θα βρεθεί κανένας αντίχριστος να την κάνει ταινία;
Ωραιότατο! Να που εκτός από ποιητές, έχουμε και πεζογράφους στη μπλογκόσφαιρα. Ομολογώ ότι αυτό το λογοτεχνικό είδος μου αρέσει περισσότερο - εξαιρείται η houlia φυσικά!
Και κάτι ακόμα:
Έχεις το τηλέφωνο της παιδίσκης, μήπως και δει άσπρη μέρα το κοριτσάκι;
Πάντως απ' το να πέσει στα χέρια του γνωστού ...Νομάρχη, καλύτερα με τον Ειρηνοδίκη - ακόμα και με τον Ντράκουλα ;)
Κάλιο με ειρηνοδίκη
παρά τον πόντικα το Μίκυ!
Καλά Ντολμά-μου έγραψες!!!
ΥΓ βγάλε το άθλιο word verification please
@Κύριε Πρέσβη (Νομάρχα) !!!
Οι επιθυμίες σας διαταγές για μένα…. Πάει το word verification…..
@mickey: Το τηλέφωνο της παιδίσκης δεν είναι διαθέσιμο. Για να μην τσακώνεστε μάλιστα με τον κ. Νομάρχη (Πρέσβη), λέω να την γλεντήσω εγώ στην σκοτεινή μου διάσταση…!
@cyrusgeo: Απ’ όσο ξέρω, ο μοναδικός που το προσπάθησε ήταν ο Πολάνσκι με την Νύχτα των Βρικολάκων. Τελείως ανατρεπτική σκηνοθεσία (ιδίως η κορυφαία σκηνή με τον εβραίο βρικόλακα!!!), προτιμώ όμως τις φτηνές παραγωγές της Hammer, με τον Κρίστοφερ Λη. Από τους καινούργιους, ίσως μόνο ο Ταραντίνο….. Η παιδίσκη στεναχωρήθηκε γιατί έχασε και το πατρογονικό κάστρο του κόμη. Όσα χρήματα κι αν μάζεψε ο διαπλεκόμενος Ειρηνοδίκης, αποκλείεται να του φτάνουν για κάστρο! Έχουν ακριβύνει και τα στεγαστικά δάνεια…
Αποφάσισα να γράψω κάτι για την έκλειψη κι έτσι προέκυψε το παρόν πόνημα. Είναι δύσκολο να γράφω συνέχεια τέτοια ποστάκια. Θέλει πολύ χρόνο κι οι δουλείες στην σκοτεινή διάσταση δεν τελειώνουν οι αναθεματισμένες, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των αυτοκουρδιζόμενων υπηρετών……
Η τρυφερή παιδίσκη στά χέρια τού τρομερού Dormammu! Τρέμω στήν ιδέα τού τί μπορεί να τής κάνει τό τέρας. Τρέχω να τή σώσω - και να τήν πάρω στά δικά μου ενδότερα δωμάτ...
Εεε, χμμμ, μόλις μπήκε η Κλέα και κοιτάει πάνω από τόν ώμο μου. Κάπου εδώ σάς αφήνω, καταλαβαίνετε...
Την άμοιρη την παιδίσκη :))
@Περαστικός: Όπως διαπίστωσα, με το που έγραψα για την παιδίσκη όλοι όρμηξαν να την σώσουν απο τα χέρια του Ντράκουλα και των υπόλοίπων....
Πραγματικά λοιπόν την πάτησε η άμοιρη...:-))
@Dr.Srange: πρόσεξε καημένε μου, γιατί η Κλέα δεν αστειεύται... Ρώτα κι εμένα με την δικιά μου....:-))
Δημοσίευση σχολίου
<< Home