Η Μηχανή του Τίποτα.
(Η προέλευση ενός σαλταρισμένου)

Μια μέρα ο αρχαίος δαίμων Dormammu αποφάσισε να φτιάξει μια μηχανή που να δημιουργεί σχόλια υψηλής διανόησης στα bogs ανυποψίαστων κατοίκων της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Δεν ήθελε όμως σχόλια ό,τι κι ό,τι. Όχι κύριε. Ο δαίμων (διότι περί δαίμονος σατανικού, φρικτού και τρομερού πρόκειται αγαπητέ αναγνώστη) σχεδίασε με τέτοιο τρόπο την μηχανή του, ώστε να μπορεί να κλείσει το στόμα σε οποιονδήποτε ποιητή/ φιλόσοφο/ κομπιουτερά ή Νομάρχη τολμούσε να ποστάρει πνευματώδη ή μη σχόλια….
Πρώτα- πρώτα, μάζεψε γύρω στους τρεις χιλιάδες πεντακόσιους τόνους βιβλίων φιλοσοφίας, δύο χιλιάδες τόνους βιβλίων ποίησης και καμιά επτακοσαριά χιλιάδες τόνους βιβλίων γενικής παιδείας, 5-6 εγχειρίδια διαφήμισης κι έκατσε και τα διάβασε όλα. Όταν δεν άντεχε άλλο την ποίηση του Καρυωτάκη ή τις θεωρίες του Χορκχάϊμερ, άνοιγε την ιστορία, διάβαζε κανένα κόμιξ, ή έλυνε καμιά διαφορική εξίσωση, έτσι, για να αλλάζουν λίγο τα γούστα του και να ξεκουράζεται το μυαλό του. Ξεκαθάρισε πως ενώ η κατασκευή μιας τέτοιας μηχανής ήταν παιχνιδάκι για τον ίδιο (δαίμων γαρ), το δύσκολο κομμάτι ήταν ο προγραμματισμός της, αφού θα έπρεπε ουσιαστικά να χωρέσει μέσα της συμπυκνωμένη την σοφία ολόκληρης της ανθρώπινης διανόησης. Ενδεχομένως, κάποιος λιγότερο αποφασισμένος να εγκατέλειπε το μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο ή να αρκείτο να προγραμματίσει την μηχανή να γράφει χαζοχαρούμενα ποστάκια του τύπου «Πολύ σωστά αυτά που γράφεις», «αχ Λαμπρούκο μου, τι ωραία που τα λες» κλπ, αλλά όχι ο φρικτός δαίμων Dormammu.
Στρώθηκε λοιπόν αμέσως στην δουλειά δημιουργώντας έξι δισεκατομμύρια ποιητικά χωνευτήρια υπερυψηλής τάσεως (που είχαν αποτέλεσμα να κοπεί το ρεύμα στην Κεφαλονιά), τέσσερα απιθανομμύρια ηλεκτροστατικά αυτοκουρδιζόμενα γκομενίδια αφαιρετικού στοχασμού και γύρω στα δύο χιλιάδες εξακόσια εβδομήντα τρία κβαντομηχανικά υπερμηχανίδια συναλυσιδωτής Χριστοδουλικής ταλάντωσης. Συνέδεσε όλα τα παραπάνω σε σειρά, τοποθετώντας επιπλέον ένα αυτόματο διακόπτη αέναης αυτοδιασπώμενης κυβερνοβλακείας. Αφού τα τελείωσε, τα πέρασε ένα χέρι μίνιο, τα τύλιξε με αλουμίνιο, τα συνέδεσε μεταξύ τους, τα σμίκρυνε ώστε να χωράνε στο tower ενός desktop και αποφάσισε να δοκιμάσει την μηχανή.
Ζήτησε λοιπόν ο φρικτός δαίμων από την μηχανή να του δημιουργήσει ένα σχόλιο έμμετρο, σε αρχαϊκό εξάμετρο, με θέμα δομημένο σε καθαρά αλγεβρική ανάλυση Φουριέ. Κι η μηχανή, αφού φούσκωσε και ξεφούσκωσε, πέταξε μερικά ελατήρια έξω, έκαψε 2-3 ασφάλειες (που ο δαίμων φρόντισε να αλλάξει αμέσως) κι έγραψε στην οθόνη:

μάθε στο μ&@#$ί σου κόλπα
να με απειλεί σαν όρκα
να με σημαδεύει μ’ όπλα
όταν απαγγέλλει Λόρκα

μάθε στο μ&@#$ί να παίζει
όλες του χαμού τις νότες
οιδιπόδειο που χέζει
τις χαροπνιγμένες κότες.
…………………………………………………………………..

Στους επόμενους δύο μήνες, ο φρικτός δαίμων βίδωσε, ξεβίδωσε, συγκόλλησε, αποσύνδεσε, έκανε τεστ, boot και reboot, επανασύνδεσε και τροφοδότησε τον επίδοξο μπλογκοσχολιαστή με γενικές οδηγίες, τα απαραίτητα κυκλώματα υλιστικής επαναπροσέγγισης, έναν θρηνώδη εγωκεντρικό ποζιτρονικό βιορυθμιστή (μοντέλο V12.6=-35) και τέλος, αφού του τράβηξε και μία ξεγυρισμένη κλωτσιά, περίμενε να ζεσταθεί λιγάκι ώστε να δημιουργήσει…..:

έτοιμη η κατηγόρια. εύκολη και σταθερή. μηδενίζεις το οικοδόμημα της ντροπής. γκρεμίζεις το χάρτινο πύργο του δράκουλα. συνθλίβεσαι μόνο για να καταλάβεις την ουσία τους, ενώ αυτοί σε περιμένουν για να σου δώσουν φόρα να ακολουθήσεις άλλο λαβύρινθο, καινούριο ή παλιό αλλά με άλλη ταπετσαρία.

Και αμέσως μετά:

καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός από την του τηλεπαρουσιαστή. πίκρα πικρή η ζωή, τα λεφτά πολλά, τα ποτάμια εφτά, η Σάμος νότια είναι και η θάλασσα γύρω της ολόμαυρη, τα παιδιαρίσματα είναι το αιώνιο, και το υπόλοιπο, όλο το υπόλοιπο, το σύντομο, το πολύ σύντομο παραλιακά.
……………………………………………………………………
Σε τρόμο και ανησυχία περιήλθε τότε ο δαίμων υπομονετικέ αναγνώστη. Παρ’ όλες τις συνεχόμενες προσπάθείες του, η μηχανή δεν αξιώθηκε να βγάλει απολύτως κανένα σχόλιο της προκοπής, αντιθέτως συνέχιζε να ομιλεί για τον λαβύρινθο του απείρου, το κουκούλωμα του ηλίου και του περιηλίου και το κυάνιο του κυνόδοντα του κυανού σταυρού…. Αφού δε έλαβε και τον λογαριασμό της Δ.Ε.Η, κόντεψε να πάθει αποπληξία, διότι η μηχανή προέκυψε και εξαιρετικά ενεργοβόρα. Θα γινόταν ρεζίλι στους υπόλοιπους δαίμονες και όλοι οι μπλογκάνθρωποι θα τον κορόιδευαν. Εκτός αυτών, η μηχανή τον πληροφόρησε ότι από τώρα και στο εξής έπρεπε να εκτελεί και την παραμικρή της επιθυμία και του ζήτησε, έτσι γι’ αρχή, να της προσθέσει άλλα πέντε δισεκατομμύρια αγώγιμα ηλεκτροπορνίδια ώστε να μπορεί να απεργάζεται καλύτερα πως θα ξεσηκώνει τους αγρότες για να γίνει επανάσταση και ανανεωτικός μικροαστικός αυνανισμός. Τα πράγματα ζόρισαν, το σατανικό όμως μυαλό του δαίμονος βρήκε την λύση… Την τελευταία στιγμή συνέδεσε τον μηχανικό σχολιαστή με το blog του τρισκατάρατου ΝΔ, αφού όμως πρώτα φρόντισε να τοποθετήσει ένα εγκεφαλομηχανικό ημισφαίριο αυτοπεριορισμού ηλεκτρόλυσης. Με τον τρόπο αυτό, ο αποτυχημένος (?) σχολιαστής υπερυψηλής διανόησης περιορίζεται μόνο στο ως άνω τρισκατάρατο blog, ενώ σε περίπτωση που επιχειρήσει έξοδο και σχολιασμό σε άλλα, αμέσως αναιρείται και μηδενίζεται.

……………………………………………………………………
Φοβερή ήταν η σκέψη του φρικτού δαίμονος, αγαπητέ αναγνώστη, εξίσου φοβερό όμως είναι και το μέλλον της μηχανής που κατασκεύασε…..

Διότι, κάποια ημέρα (σήμερα?, αύριο?, μεθαύριο?), η ενέργεια που δίνει ζωή στο εγκεφαλομηχανικό ημισφαίριο αυτοπεριορισμού του παρανοϊκού (?) σχολιαστή θα τελειώσει, αυτός θα συνειδητοποιήσει την δύναμή του και τότε θα έρθει το τέλος της μπλογκόσφαιρας όπως την ξέρουμε, καθ’ όσον όλα τα blogs πλην ενός, θα πνιγούν από έναν μη αναστρέψιμο ωκεανό ακατάληπτων σχολίων και μόνο ο φρικτός δαίμων Dormammu θα γελάει πάνω από τα ερείπια………

ΤΕΛΟΣ